Uluslararası Lezbiyen Görünürlük Günü’nde faşizme dur demek için! | Ali Arayıcı

“Uluslarası Lezbiyen Görünürlük Günü”, 2008 yılında ABD’de; Ulusal Lezbiyen Hakları Merkezi, Gey ve Lezbiyen Hakları Savunucuları’nın (GLAD) girişimiyle oluştu. Her 26 Nisan’da, bu günde dünyanın birçok ülkesinde çeşitli etkinliklerle kutlanıyor. Burada, adından da anlaşılacağı üzere, lezbiyen kadınların görünürlüğünü ve tanınırlığını vurgulamayı amaçlıyor.

Dünyada pek çok ülkede olduğu gibi, Fransa’da da «Uluslararası Lezbiyen Görünürlük Günü’nü» kutlamak için, 26 Nisan’da binlerce kişi Paris’in en büyük meydanlarından biri olan Nation meydanında bir araya geldi. Bu etkinlik aşırı sağcı, ırkçı, faşist ve orta çağ fikirlere ve düşüncelere karşı mücadele etmek bağlamında gerçekleşti.

Yürüyüşe katılan lezbiyenler arasında Pauline adlı bir kadın, pullarla kaplı beş yaşındaki kızını sırtında taşıyarak neşeyle “Var olduğumuzu göstermek önemlidir. İki kadının sokakta el ele tutuşmaya ve anne olmaya hakkı var” diyor. Bir başka lezbiyen kadın, partneri ile el ele tutuşmuş, rüzgarla dalgalanan lezbiyen bayraklarının gölgesinde Paris sokaklarında gururla yürüyorlar.

LEZBİYENLER HEDEFTE

«Uluslararası Lezbiyen Görünürlük Günü», 26 Nisan’da, lezbiyen hareketin öncülüğünde, eşcinsel, biseksüel, trans, queer ve interseks (LGBTİ) hareketi ; aynı amaç uğruna bireysel hareketlerin, komünist, sosyalist, feminist ve anti-faşist kolektiflerin katılımıyla Paris’in en önemli meydanı olan Nation’da kutlandı. Şarkılar kahkahalarının üzerinde yükseliyor. Bir koro şu sözleri söylüyor: “Biz lezbiyen anneleriz ve bekar anneleriz-bu işi babasız da yaparız».

Binlerce lezbiyen kadın birbirine sarılıyor ve «düşmana inat edercesine» birbiriyle öpüşüyor, kola kola vererek ve yeniden buluşuyor. Başka bir kentten gelen lezbiyen Irètrne, “Bu sabah Auvergne’deki küçük köyümden otobüsle Parisli arkadaşlarıma katılmak üzere geldim” diyor. «Bildiğim kadarıyla kasabadaki tek lezbiyen benim» diye ekliyor.

Burada kendimizi görünür kılacak etkinlikler düzenleme imkânına sahip olmadığını. kendini daha az yalnız ve daha güçlü hissettğini söyleyen lezbien Irètrne, sözlerini şöyle bitiriyor :. “Geçtiğimiz yıl, genç kız romantik yönelimi nedeniyle okulda zorbalığa uğradı: “Kim olduğumu asla saklamak istemedim. Ama o yıl hayatımdan endişe ediyordum».

Fransa’da, SOS Homofobi’nin son raporuna göre, LGBTİ fobi vakalarının %12’sinden fazlası lezbiyen fobisinden oluşuyor. Bununla mücadele etmek için, medyanın dışlamasına kesin son verilmeli, filmlerde ve televizyonda daha fazla LGBTİ bireyleri gösterilmelidir. Kendi durumunu dikkate alan Lezbiyen Irène, «Büyükannem ve büyükbabam eşcinselliğimi kabul ettiyse, bu ‘Hayat daha güzel’ adlı TV programı sayesinde oldu. Peki ya annem ve babam? Céline Sciamma’nın harika filmi olan ‘Ateş Üzerindeki Bir Kadının Portresi’ sayesinde oldu” diyor.

FAŞİZME DUR DEMEK İÇİN

Lezbiyen Görünürlük Günü’nde yapılan bu onur yürüyüşü, dünyada aşırı sağcı, ırkçı ve faşist fikirlerin yükselişine karşı verilen mücadele bağlamında gerçekleşiyor. AB’ye üye ülkelerden İtalya’da lezbiyen hakları tehlike altında: Evlat edinme ve yardımcı üreme bağlamında, ikincisi anneler Mart 2024’ten bu yana bu şekilde tanınmıyor.

Macaristan’da Parlamento, 18 Mart’ta ülkenin LGBTİ+ haklarını destekleyen en büyük gösterisi olan Budapeşte Onur Yürüyüşü’nü yasaklayan bir yasayı kabul etti. İngiltere’de, Yüksek Mahkeme, Nisan 2025’te trans kadınları “kadın” teriminin yasal tanımının dışında bıraktı. Fransa, Almanya, Avusturya başta olmak üzere, dünyanın pek çok ülkesinde Lezbiyenlere yönelik aşağılayıcı, dışlayıcı ve ayrımcılığı körükleyen yasası çıkıyor ve eylemler yapılıyor.

Üzerinde lezbiyen bayrağı pelerini olan Maëlys isimli lezbiyen protestocu, “Yıllar içinde elde ettiğimiz haklar tehdit altında” dedi. “Varoluşumuza ve özgürlüklerimize karşı çıkanlar hep aynı partiler” diyor. Herkes için evlilik, kürtajın yasallaştırılması, dönüşüm terapisi gerekli. Nefret kalır ve evrilir. Bugün trans bireylere yönelik gerici, ırkçı ve ahlaksız söylemler, birkaç yıl önce eşcinsellere yönelik söylemlerle aynısı » olduğunu vurguluyor.

Lezbiyen Maëlys’nin, hemen yanındaki arkadaşının sözü daha da dikkat ve ilgi çekici: “İçişleri Bakanı Bruno Retailleau’nun kimlik kolektifi Némésis’e destek verdiğini gördüğümüzde, bu önemsiz değil. Faşist ve ırkçı fikirler toplumumuzu yavaş yavaş kemiriyor. Geleceğimiz için endişelenelim, aşırı sağcı bir hükümet veya başkan istemiyoruz» diye ekliyor.

SİYASİ ÖRGÜTLENME GEREKLİ

Fransa Genç Komünist Hareketi’nin (MJCF) federal sekreteri Henri Chassagne’a göre, aşırı sağcı, gerici, ırkçı ve faşist iklime rağmen siyasi örgütlenme olmazsa olmazdır. “LGBTİ’nin mücadeleleri politiktir. Ancak, sağ veya sol olsun, bu konu politik katmanlar tarafından yeterince ele alındığını » söylemek doğru bir yaklaşım değil.

Genç komünist harekete göre, «mücadele aynı zamanda eğitimi de içeriyor. MJCF, okullarda duygusal, ilişkisel ve cinsel eğitim programının (Evars) uygulanması için aylardır kampanya» yürütüyor. Bu bağlamda, öncelikli olarak öğretilen temel noktalar arasında, cinsiyet eşitliği, insan temel hak ve özgürlükleri olmalı. Özel olarakta ten rengi veya cinsel yönelime dayalı ayrımcılığın ve dışlanmışlığın önlenmesi yer almalıdır.

Aşırı sağcı, gerici, ırkçı ve faşist bir dalga, bu programın asla günyüzü görmesini ve bilinmesini istemiyor. Ancak, bu ders son derece çok önemli. Henri Chassagne’nin dediği gibi, eğer ayrımcılığı ortadan kaldırmak ve toplumsal yapının lezbiyenfobiye karşı duyarlı olmasını istiyorsak, bunu başarmak için kendimize yeni araçlar sağlamalı ve yeni projeler üretmeliyiz.

LEZBİYENFOBİYE’YE HAYIR

Lezbiyen Görünürlük Günü dolayısıyla, cinsiyet eşitliği, gençlik ve halk eğitiminden sorumlu Paris Belediye Başkan Yardımcısı ve Fransız Komünist Parti’li (PCF) Hélène Bidard ; bir çözüm önerisi gündeme getirdi. Instagram’da cinsiyete dayalı ve cinsel şiddetle mücadele, eşit ücret ve eşit istihdam fırsatları ve kadınlar için güvencesiz sözleşmelere son verilmesi gibi…

Ayrıca, başta lezbiyenler olmak üzere, şiddet mağduru genç kadınlar için, kamu konaklama ve kabul merkezlerinin artırılması için ; çalışmaların yapılacağını ve devletten 3 milyar Avro talep edileceğini söyleyen Hélène Bidard “lezbiyenler de kadın haklarına yönelik saldırıların mağdurları. Bu nedenle lezbiyenlerin hakları ve görünürlükleri için onlarla birlikte mücadele etmeliyiz” dedi.

Nation meydanında, bir grup müzisyen perküsyon çalıyor. Kalabalık davul ve zurnacıların ritmine göre dans ediyor. Göçmen kökenli lezbiyen Aida ellerini olabildiğince güçlü çırpıyor, pankartı dirseğinin altına sıkıştırıyor. Büyük harflerle “Göçmen, lezbiyen ve gururlu” yazıyor. “Bu benim ilk gösterim. “Mutluyum, atmosfer şenlikli” diye ekliyor.

Bundan birkaç ay önce de, yaklaşık 40 yaşında olan bu göçmen kökenli lezbiyen kadın, göçmenlerin düzenleme süreçlerini destekleyen bir dernek olan ; MIF’e (Sınırların Yasaklanması İçin Militanlar) katılarak çeşitli etkinliklerde bulundu. İsmini söylemek istemeyen ve anonim kalmasını isteyen Afrika kökenli bir lezbiyen protestocunun şu sözleri çok anlamlıdır : “Göçmenler daha da fazla lezbiyenfobiye maruz kalıyor” diyor.

Aynı lezbiyen, kendi durumunu göz önüne alarak «siyah olduğumuzdan dolayı “Afroqueer” olarak yönelimlerimize ve ten rengimize yönelik saldırıların da yükünü çekiyoruz. Çünkü : Birçok kişi, LGBTİ davalarının hala daha beyaz insanlara ayrılmış olduğunu düşünüyor. Ama bu yanlış!». Marksist ve devrimci kolektif Les Inverti.e.s’den bu aktivist için ; LGBTİ’deki “L” artık “mücadele” ile eş anlamlı olduğuna dikkat çekildiğini burada anımsatmak gerekir.

Prof. Dr. Ali Arayıcı/Paris – 28.04.2025